خدا کند وقتی او هست ....ما هم باشیم
و او همیشه هست و مارا نیز هیچگاه فراموش نمی کند....
".......ولا ناسین لذکرکم......"
چرا که اگر لحظه ای فراموشمان کند و مثل ما باشد....
هر چه سختی و دشواری است بر ما نازل می شود....
....او که هیچگاه فراموشمان نمی کند.... چه ما به یادش باشیم یا .......
خدا کند وقتی او به یاد ماست و هست .....مانیز به یادش باشیم.....
یادی که بتواند به او وصلمان کند....آنگاه شیرینی بودن در کنارش را
می توان چشید.....شیرینی از جنس بغضی که گلو را می فشارد
تا رها شود و تا آسمانها پر بکشد... شیرینی از جنس دلتنگی ......
از جنس اشک...اشک....اشک....اشکی که وصلمان کند
به اشکهای او ..........اشکهای بی انتهای او............